Obok mostu na rzece Wisłok znajduje się kamień upamiętniający poległych żołnierzy.
Brat Józef Stanisław Ludwik Dunin ze Skrzynna herbu Łabędź (ur. 9 czerwca 1896, zm. 16 marca 1980) –absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, kapitan rezerwy artylerii Wojska Polskiego II RP i Wojska Polskiego we Francji. Pochodził z Głębowic. Był współzałożycielem Koła Przewodnikiem po Krakowie. Przez wiele lat pracował aktywnie jako przewodnik po Krakowie, był zrzeszony w Krakowskim Kole Przewodników Miejskich. Był działaczem PTTK.
Zmarł 16 marca 1980. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC9 rz. 13 grób 18).
Z pierwszą żoną (lata życia 1903–1982), miał syna Piotra Własta (ur. 1946). Jego drugą żoną w 1961 została Amelia Dąmbska herbu Godziemba (ur. 1928, prezes Krakowskiego Koła Przewodników Miejskich).
Kim byli bohaterowie, którzy oddali za Ojczyznę życie już w pierwszych dniach wojny? Na nagrobku brak danych dot. daty urodzenia.
Tytus Dunin ze Skrzynna był członkiem szlacheckiego rodu Duninów herbu Łabędź. Był synem Stanisława Dunina (1848–1903) i Marii z domu Ursyn-Pruszyńskiej herbu Rawicz (1859–1940). Matka ur. się w Krakowie, ul. Floriańska 32.
Tytus Dunin urodził się (9.03.1892, Głębowice - 10.09.1939 w Tryńczy k. Przeworska), absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ożeniony z Marią Romer z Chyszowa (1890-1969), ślub w kościele św. Szczepana w Krakowie.
Właściciel majątku Gierałtowiczki w pow. wadowickim.
Tytus Dunin urodził się (9.03.1892, Głębowice - 10.09.1939 w Tryńczy k. Przeworska), absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ożeniony z Marią Romer z Chyszowa (1890-1969), ślub w kościele św. Szczepana w Krakowie.
Właściciel majątku Gierałtowiczki w pow. wadowickim.
Rodzeństwo Tytusa Dunina:
Siostra Olga Cecylia Dunin (22.11.1893-24.10.1959 w Poznaniu), poślubiła Stanisława Dzierżykraj-Morawskiego, wł. maj. Plantawpow. opatowskim.
Siostra Olga Cecylia Dunin (22.11.1893-24.10.1959 w Poznaniu), poślubiła Stanisława Dzierżykraj-Morawskiego, wł. maj. Plantawpow. opatowskim.
Zmarł 16 marca 1980. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC9 rz. 13 grób 18).
Z pierwszą żoną (lata życia 1903–1982), miał syna Piotra Własta (ur. 1946). Jego drugą żoną w 1961 została Amelia Dąmbska herbu Godziemba (ur. 1928, prezes Krakowskiego Koła Przewodników Miejskich).
**
Brat Ludwik Dunin (ur. 28.02.1898-23.09.1949 w Krakowie), współwłaściciel Kopytówki i wł. Brzezinki (pow. wadowicki).
Brat Piotr Jerzy Dunin ze Skrzynna h. Łabądź (19.06.1901-25.02.1942), współwł. maj. Kopytówka (pow. wadowicki). Ur. w Głębowicach, zdał maturę w 1919 w Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Dęblinie służył w I I P. Lotniczym w Krakowie.
W 1939 został zmobilizowany i uczestniczył w obronie powietrznej kraju w randze dowódcy III plutonu samolotów łącznikowych, przydzielonych do dyspozycji dowódcy wojsk lotniczych Armii „Kraków”. Po klęsce wrześniowej przedostał się do Francji, gdzie służył w Polskiej Bazie Lotniczej w Bron pod Lyonem. Po kapitulacji Francji dostał się do Anglii, gdzie skierowano go do 309 Dywizjonu w Dumfries w Southern Upland w Szkocji. Był tam zastępcą dowódcy eskadry A. 25.02.1942 na Westland „Lysander” nr 9472, wraz z dwoma innymi samolotami uczestniczył w locie ćwiczebnym. Niestety nie wyszedł z lotu nurkującego i uderzył w drzewo na północ od Galloway. Jak wykazało badanie szczątków samolotu, powodem tragedii było uszkodzenie układu sterowania. Porucznik Piotr Dunin, znany w dywizji jako „Dziadzio”, był powszechnie łubianym i szanowanym dowódcą. Był gospodarzem kasyna oficerskiego, gdzie dał się poznać jako dobry organizator życia towarzyskiego. Został pochowany na cm. w St. Andrews w Dumfries. Ożeniony był z Honoratą Skibniewską h. Ślepowron, córką Ludwika i Felicji z Jaksa-Dębickich h. Gryf. Ślub odbył się 28.04.1926 w Maćkowicach w pow. przemyskim.
Źródło:
Ziemianie polscy X X wieku
Bardzo się cieszę że Pani znalazła grób, mego dziadka, który nigdy nikt nie ukrywał. Tytus Dunin major wojska polskiego 8 pułku ułanów był też rotmistrzem ( umiał jeździć konno) żona Maria hr. Romer z Czapel Małych dosiadała klaczy o imieniu "Fantazja" 9 sierpnia 1914 roku jej Ojciec Eustachy hr. Romer podarował dla ratowania Ojczyzny z niewoli, 5 koni w śród tych koni była klacz Fantazja. Konie otrzymał buntownik Józef Piłsudski na rynku w Miechowie. 4 szt. rozdał oficerom, a Fantazje zatrzymał sobie. Jadąc z Miechowa do Kielc nazwał klacz "KASZTANKA" Klacz najsłynniejsza tamtego wieku.
OdpowiedzUsuńTytus Dunin miał czworo dzieci. Najstarszy Stanisław Dunin de Skrzynno przeszedł szlak bojowy i doszedł do Londynu gdzie mieszkał do końca swego życia. Ożeniony z Joanna hr. Tyszkiewicz, mieli trójkę dzieci.
córka Teresa i syn Ludwik zostali 2 IX 1944 w powstaniu Warszawskim. Maria -Elżbieta Dunin cudem wyszła z Powstania pomiędzy spadającymi bombami. Spotkała swoją matkę w Warszawie po powstaniu i wróciły przez Boleścice Jana Borkowskiego do Czapel Małych. Maria Elżbieta wyszła za maż za Adama Bispinga syna IV Ordynata Massalańskiego Jana Bispinga i Marii Zamoyskiej I voto Karolowej ks. Radziwiłł. Mieli 5-cioro dzieci : Tytusa, Andrzeja, Teresę za Kazimierzem hr. Bnińskim-Mizgalskim Barbarę, Adama-Benedykta.
Przy młodszym bracie dziadka mego majora rotmistrza Tytusa Dunina de Skrzynno seniora Rodu Duninów.
Józefie Stanisławie Dunin dopisał bym, że podczas wojny na początku się poddał i poszedł do niewoli i tam mu z czworaków Wiktoria Sporysz Władysławowa Miłoń posyłała paczki żywnościowe, papierosy i inne informacje.
Przy Józefie Stanisławie Dunin można podać imię i nazwisko jakoby pierwszej żony ???
Tytus Dunin miał jeszcze nie wymienioną najstarszą siostrę Albiną Dunin Sroczyńską z Serok
tel. : 662-155-575
Piłsudczyk pismo społeczno-historyczne ISSN 12330-5606 Nr 81-82 Warszawa 2021 Rok XXXII str. 8 i 9 Z kart historii Kasztanka Józefa Piłsudskiego artykuł Stanisława Osmendy o pochodzeniu i podarowaniu klaczy najsłynniejszej Tamtego wieku przez rodzinę Marię hr. Romer z Czapel Małych, później majorowa ( rotmistrzowa ) Tytusowej Dunin z Głębowic i Gierałtowiczek
OdpowiedzUsuńhttps://pilsudczycy.pl/.../mies.../Pilsudczyk_81-82_2021.pdf podaję lik do czasopisma Piłsudczyk nr 82-83 /2021 Artykuł p. Stanisława Osmędy
OdpowiedzUsuń