Tadeusz Kantor (1915-1990)

Tadeusz Kantor - syn Mariana Leona Kantora i Heleny z Bergerów. Ur. 6 kwietnia 1915 w Wielopolu Skrzyńskim, zm. 8 grudnia 1990 w Krakowie) – polski reżyser, malarz, scenograf, grafik, autor manifestów artystycznych, animator życia kulturalnego, założyciel Teatru Cricot 2 w Krakowie.
Jego rodzina pochodziła z niemieckiej kolonii Hohenbach, dziś części Czermina. Koloniści Hohenbach przybyli z Nadrenii. 
Tam urodził się jego ojciec Marian Leon (syn Franciszka, urzędnika skarbowego, i Antoniny z Jaworskich). 

Grób Tadeusza Kantora na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie został zdewastowany. Skradziono elementy wykonane z brązu -  ławeczkę, na której siedział chłopiec, krzyż i książkę. Kantor był reżyserem spektaklu "Umarła klasa", do którego nawiązuje pomnik na cmentarzu. Był synem Mariana Kantora-Mirskiego i Heleny z Bergerów. Drzewo genealogiczne rodziny Kantorów i Bergerów opisane w książce "Drodzy nieobecni Tadeusza Kantora. Wspomnienie o Tadeuszu Kantorze, Marianie Kantorze-Mirskim i Józefie Kantor" autorstwa Urszuli Rzewiczok, M. Katarzyny Gliwy, Wydawca: Muzeum Historii Katowic. Rok wydania: 2002.

Tadeusz Kantor był bliskim krewnym Krzysztofa Pendereckiego i znanego mieleckiego lekarza Eugeniusza Bergera. Te fakty mało są znane, gdyż wielki artysta teatru niechętnie mówił o swym życiu. Nie chciał, by uniwersalne przesłania jego dzieł tłumaczone były biografią. Uważał prawdziwe dzieła sztuki za twory autonomiczne, które tłumaczą się same i powinny być odbierane w różnoraki sposób, w zależności od wiedzy, doświadczenia i wrażliwości odbiorców. Jednak i on uczestniczył w przygotowaniu biografii swego ojca opracowanej i wydanej pod tytułem „Marian Kantor - Mirski 1884-1942” przez Zdzisława Kantora w roku 2004, a więc już po śmierci Tadeusza.

Marian Leon Kantor-Mirski, ps. Mirski (ur. 22 czerwca 1884 w Hohenbach, niemieckiej kolonii w Czerminie w okolicach Mielca, zamordowany 18 marca 1942 w Auschwitz-Birkenau).
Jeszcze przed I wojną światową ukończył seminarium nauczycielskie w Tarnowie i był nauczycielem w Sędziszowie Małopolskim, Zawadce, Wielopolu Skrzyńskim, Pstrągówce. 

Był legionistą. Po wybuchu I wojny światowej służył w 3. pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich pod pseudonimem „Mirski”, a po odzyskaniu niepodległości, do 1922 r. zawodowym oficerem w Wojsku Polskim w stopniu kapitana. 

Na Śląsku wrócił do pracy nauczycielskiej i wtedy też z pasją badał historię Sosnowca, Będzina, Zawiercia, Czeladzi, Ziemi Olkuskiej. Publikował wyniki swych badań, rozwinął szeroko działalność społeczną i wydawniczą, był entuzjastą regionalizmu.  

Pod koniec dwudziestolecia międzywojennego mieszkał w Krakowie i Tarnowie. W Tarnowie został aresztowany przez Niemców i wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął 18 marca 1942 r.

Literatura:
Kantorów związki z Czerminem i Mielcem
Crikoteka Tadeusza Kantora