Spacerkiem po Cmentarzu Rakowickim w Krakowie

3 listopada, w niedzielę wybrałam się na Cmentarz Rakowicki. Oczywiście z aparatem fotograficznym. Pogoda sprzyjała.
Miałam przyjemność osobiście poznać i porozmawiać z Mikołajem Korneckim - Honorowym Członkiem i Przewodniczącym OKRK, który na rzecz odbudowy zabytkowych nagrobków kwestuje nieprzerwanie od początku istnienia Komitetu.   
Miło było zobaczyć hojnych darczyńców wrzucających datki do puszki. I wcale nie trzeba było ich prosić. Nikt nikogo nie namawiał. To miód na serce i satysfakcja dla kwestujących.
Obywatelski Komitet Ratowania Krakowa OKRK działa już od 1981 roku. W tym roku to już XXXIX Kwesta na Rzecz Ratowania Zabytkowych Nagrobków Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  
 

 **

Grobowiec Rodziny Kahlów

 ***

Juliusz Leo nazywany Ostatnim Wielkim Prezydentem Krakowa. 11 lipca 1904 został powołany na fotel prezydenta, zastępując Józefa Friedleina. 

Urodził się się 15 IX 1861 roku w Stebniku koło Drohobycza. Wywodził się z rodziny austriackich urzędników sprowadzonych na teren Galicji by zarządzać nowo dołączonymi terenami monarchii. W wieku sześciu lat przeprowadził się z rodzicami do położonego u stóp Karpat górniczego Miasta Wieliczka, gdzie jego ojciec (również Juliusz) objął stanowisko naczelnika historycznych Żup Solnych. Junior ukończył krakowskie gimnazjum Św. Anny, a następnie odbył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie ze stypendium w Berlinie rozpoczął praktykę adwokacką, uzyskał habilitację i już w wieku trzydziestu lat został powołany na profesora nadzwyczajnego. Aż do objęcia prezydentury Krakowa wykładał na UJ i publikował rozprawy w zakresie skarbowości i ekonomii politycznej. W trakcie swojej kariery naukowej równolegle zajmował się polityką. W 1893 r. został członkiem krakowskiej Rady Miejskiej, niedługo później uzyskał mandat do Sejmu Krajowego Galicyjskiego, a następnie do parlamentu wiedeńskiego. Działał w myśl koncepcji walki o prawa narodowe dla Galicji, zachowując zarazem lojalność wobec Cesarstwa. Doprowadził do regulacji Wisły i przesunięcia koryta Rudawy, by chronić miasto przed powodziami. Za jego prezydentury rozbudowano sieć kanalizacyjną i wodociągową. Podarował też miastu nową elektrownię i dworzec towarowy.

***

Rudolf Stefan Jan Weigl, także Weigel (ur. 2 września 1883 w Przerowie, zm. 11 sierpnia 1957 w Zakopanem) – polski biolog, wynalazca pierwszej w świecie skutecznej szczepionki przeciw tyfusowi plamistemu, prekursor zastosowania owadów, głównie wszy odzieżowej jako zwierzęcia laboratoryjnego do hodowli zarazka tyfusu.

***

Odo Feliks Kazimierz Bujwid

Urodził się 30 listopada 1857 w Wilnie, wywodził się ze zubożałej szlachty litewskiej. 

Pierwszy polski bakteriolog. Był pionierem w zakresie higieny i profilaktyki lecznictwa, jeden z pierwszych polskich naukowców zajmujących się wytwórczością szczepionek leczniczych, przeprowadził pionierskie szczepienia przeciwko wściekliźnie.

***

Oskar Kolberg (1814-1890)
Polskę całą przeszedł, lud poznał i ukochał. 
                                               Zasłużonemu Ojczyźnie Rodacy.

                                               

***

Stanisława Wysocka z Dzięgielewskich, secundo voto Stanisławska (ur. 7 maja 1877 w Warszawie, zm. 17 stycznia 1941 tamże) – polska aktorka, reżyser teatralny, dyrektor teatrów. Moje pierwsze skojarzenie to księżna Podhorecka z przedwojennej "Trędowatej".
Karierę zaczynała w teatrach objazdowych. W latach 1901-11 była aktorką Teatru Miejskiego w Krakowie. W latach 1913-14 grała w Teatrze Polskim w Warszawie. I wojnę światową spędziła w Kijowie. Po wojnie wróciła do Polski i do 1922 grała w Teatrze Rozmaitości. W latach 1923-25 grała i reżyserowała w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W latach 1926/27 kierowała teatrem miejskim w Lublinie. W latach 1927-30 pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu. Sezon 1931/32 spędziła w teatrze miejskim w Wilnie. Sezon 1932/33 to praca w teatrze miejskim i kameralnym w Łodzi. Potem wróciła do Warszawy, gdzie grała do wybuchu II wojny światowej. Nazywano ją „nową Modrzejewską”. 

 

**

Grobowiec Mireckich (kwatera 12). 
Kazimierz Mirecki (ur. 16.05.1830 w Genui - zm. 25.10.1911) - artysta malarz (Szkoła Sztuk Pięknych). Dwa razy do scen portretowych pozowała artyście wybitna aktorka Helena Modrzejewska. Grafiki Kazimierza Mireckiego były publikowane w "Kłosach", "Tygodniku Ilustrowanym", "Wędrowcu" i "Tygodniku Powszechnym". Mieszkał przez jakiś czas w Krakowie przy ul. Pędzichów 5.
Stanisław Mirecki (ur. 1826- zm. 1900) - profesor śpiewu.
Franciszek i Stanisław byli synami Franciszka Mireckiego (kompozytora i dyrygenta) i Włoszki Teresy Granar. 

***

Grobowiec Schindlerów na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Wincenty Schindler (27.07.1873-18.11.1939) inż. konstruktor pierwszego samolotu w Polsce, konstruktor i mechanik pierwszych polskich omnibusów z silnikiem z 1904 roku.

 **

Józef Tonia zm. 6.01.1906, lat 27. Ukończony słuchacz praw.

***

Grobowiec Cyrankiewiczów

Józef i Regina Cyrankiewiczowie - rodzice Józefa Cyrankiewicza.

Wincenty Cyrankiewicz - rzeźnik, właściciel knajpki przy placu Szczepańskim, wytwórca znakomitych kiszek i kiełbas. Wincenty był gorącym patriotą, nie tylko za godło knajpki przyjął kopiec Kościuszki, ale w 1848 roku sięgnął po broń.

***

Rzewuski Bolesław (ok. 1845-1880), właściciel zakładu fotograficznego w Radomiu, powstaniec 1863/4, kw. 25, gr. rodz.

Walery Rzewuski (ur. 14 kwietnia 1837 w Krakowie, zm. 18 listopada 1888 tamże) – polski fotograf, działacz społeczny i radny Krakowa.
Jeden z najważniejszych polskich fotografów XIX wieku, autor przede wszystkim licznych zdjęć portretowych, przedstawiających czołowe postaci świata kultury i nauki, a także reprezentantów szlachty i arystokracji, urzędników i przedsiębiorców. Portrety stanowiły podstawę działalności jego zakładów, mieszących się kolejno przy ul. Grodzkiej, Krupniczej, Kopernika i Podwale w Krakowie. 

Dietl Józef (1804-1878), lekarz, prof. i rektor UJ, poseł na sejm galicyjski we Lwowie, pierwszy autonomiczny prezydent Krakowa, kw. 25, gr. rodz,

***

Linki:

Spis osób pochowanych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie(osoby pochowane do 1939 r.)